Afgelopen week zijn er twee clusia’s naar het Plantenhuis gebracht. Hun toestand was triest, veel blad verloren en van hun groene kleur was bij de meeste bladeren niet veel meer te zien. Om een plant er weer bovenop te krijgen is het belangrijk te onderzoeken wat ooit hun natuurlijke omgeving was. Daar ligt immers de sleutel voor een gezond plantenleven.

Oorspronkelijk komt de clusia uit het zuiden van de VS tot in Zuid Amerika en het Caribisch gebied. Daar worden ze tot mijn verbazing bestempeld als onkruid. Op Sri Lanka zien ze de clusia zelfs als invasieve soort.
Dat is misschien ook wel begrijpelijk omdat de plant in de natuur nagenoeg onverwoestbaar lijkt. Ze groeit op de lavahellingen van gestolde vulkanen, in de dorre droge grond en in moerassige oerwouden. Van nature kunnen ze uitgroeien tot een boom van 15m hoog en bladeren met een diameter van 20 cm. En dat zijn dikke bladeren. Zo dik dat je met je vingernagel op de bladeren kan tekenen en wat je tekent nog lang zichtbaar blijft. De clusia als een memobladboom 🙂

De bladeren van de clusia hebben een duidelijke middennerf en groeien steeds in paar. Bij voldoende zon ontwikkelen de bladeren aan de bladrand een rode kleur (die je enkel van opzij kan zien). De stengels vertakken aanzienlijk en verhouten pas na een paar maanden of zelfs na pas na enkele jaren. In de natuur kunnen ze bloeien met grote roze-witte bloemen. Ze groeien zowel rechtstreeks in de grond maar ook als epifyt in de oksels van andere bomen. En als hun luchtwortels dan eenmaal de grond raken, komen ze in een dusdanige groeiboost dat ze de dragende boom, hun gastheer, kunnen overwoekeren en verstikken.

Dan vraag je je af: wat maakt deze clusia in de natuur zo oersterk maar als kamerplant zo kwetsbaar ? Welke omstandigheden heeft de natuur wat het binnenklimaat niet biedt? Het eerste waar ik aan denk: er is binnen te weinig groeiruimte en de pot biedt te weinig plaats voor wortel ontwikkeling. Elke paar jaar verpotten dus. Daar kan universele potgrond voor gebruikt worden maar de clusia houdt van vocht. Mengen met humusrijke grond zoals anthurium past beter dan kan de grond licht vochtig blijven. Maar let op: clusia’s houden niet van water die in de pot blijft staan.

Ook de plek is belangrijk zowel qua temperatuur, liever niet onder de 16 graden, als qua zonlicht: de clusia wil niet direct in het zonlicht staan. Ook niet te dicht bij de verwarming, de clusia houdt niet van te droge lucht.

Als je de clusia verplaatst kan verschil in licht of temperatuur optreden. Dan kan de clusia de bladeren laten vallen. Maar geen nood. Als je de takken wat terugsnoeit, groeien ze zo weer aan. Ik ben benieuwd hoe groot de clusia bij jou wordt?!

Plantenfluisteraar

« Naar home « Naar Blogs | Blogs van Henriëtte